ซูเราะห์ที่ 1.อัลฟาติฮะห์-الفاتحة อายะห์ที่ 7

صِرَاطَ الَّذِينَ أَنْعَمْتَ عَلَيْهِمْ غَيْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَيْهِمْ وَلاَ الضَّالِّينَ

(คือ) ทางของบรรดาผู้ที่พระองค์ได้ทรงโปรดปราณแก่พวกเขา มิใช่ในทางของพวกที่ถูกกริ้ว⁽⁴⁾ และมิใช่ทางของพวกที่หลงผิด⁽⁵⁾

คำอธิบายอายะห์

⁽⁴⁾ หมายถึงพวกยิว เพราะพวกเขาประพฤติตนฝ่าฝืนบัญญัติของอัลลอฮฺอยู่เสมอ และหมายถึงถึงผู้ที่มี พฤติการณ์ในทํานองเดียวกันนั้นด้วย
⁽⁵⁾ หมายถึงพวกคริสเตียนเพราะพวกเขาหลงผิดไปว่า นะบี อียา เป็นบุตรยองอัลลอฮฺ เนื่องจากนะบีอียา เกิดจากนางมัรยัม ซึ่งเป็นหญิงบริสุทธี้ ปราศจากชายใดสมสู่นาง แด่ความจริงนั้นนะบีอีซาหาใช่เป็น พระบุตรของพระองค์ไม่ หากแต่เป็นบ่าวของพระองค์คนหนึ่งเช่นเดียวกับบ่าวของพระองค์ทั้งหลาย จะแตกด่างกันก็เพียงแด่ว่า นะบีอียานั้นเกิดจากนางมัรยัมแด่ฝ่ายเดียว โดยไม่มีชายใดสมสู่นางเยี่ยง หญิงอื่นๆ ทั้งนี้ด้วยประกาคืตของพระองค์ ดังกล่าวนี้เป็นการชี้แจงของพระองค์ใว้ในอัล-กุรอาน