หมายเลขฐานข้อมูล 245.

عَنْ أَبِي وَائِلٍ، قَالَ كَانَ عَبْدُ اللَّهِ يُذَكِّرُ النَّاسَ فِي كُلِّ خَمِيسٍ، فَقَالَ لَهُ رَجُلٌ يَا أَبَا عَبْدِ الرَّحْمَنِ لَوَدِدْتُ أَنَّكَ ذَكَّرْتَنَا كُلَّ يَوْمٍ‏.‏ قَالَ أَمَا إِنَّهُ يَمْنَعُنِي مِنْ ذَلِكَ أَنِّي أَكْرَهُ أَنْ أُمِلَّكُمْ، وَإِنِّي أَتَخَوَّلُكُمْ بِالْمَوْعِظَةِ كَمَا كَانَ النَّبِيُّ صلى اللهعليه وسلم يَتَخَوَّلُنَا بِهَا، مَخَافَةَ السَّآمَةِ عَلَيْنَا‏.‏

อบูวาอิ้ล รายงานว่า ท่านอับดุลลอฮ์ (อินนิอับบาส) จะพูดคุย (สอนศาสนา) กับบรรดาผู้คนทุกวันพฤหัสบดี มีชายผู้หนึ่งถามเขาว่า โอ้พ่อของอับดุรเราะห์มาน ฉันปรารถนาที่จะให้ท่านอบรมกับพวกเราทุกๆ วัน เขาตอบว่า มีสิ่งหนึ่งที่ห้ามฉันไม่ให้ทำเช่นนั้น และฉันก็ไม่ชอบที่จะให้พวกท่านเบื่อหน่าย และฉันก็เลือกเวลาที่เหมาะสมในการอบรมแก่พวกท่าน เหมือนดั่งที่ท่านนบี ศ็อลล็อลลอฮุอลัยฮิวะซัลลัม ได้เลือกวันที่เหมาะสมแก่พวกเรามาก่อน ด้วยเกรงว่าจะทำให้พวกเราเบื่อหน่าย

บันทึกโดย บุคอรีย์

สถานะหะดีษ เศาะฮีฮฺ

ตัครีจหะดีษ

บุคคอรี/หมวดที่3/บทที่12/ฮะดีษเลขที่ 70